Touchpad (تاچ پد انگلیسی - صفحه لمسی) - دستگاه ورودی که در همه لپ تاپ های مدرن وجود دارد. در سال 1988 اختراع شد. و از آن زمان رایج ترین دستگاه کنترل مکان نما در لپ تاپ باقی مانده است. اصل عملکرد تاچ پد کاملاً ساده است و استفاده از آن را بسیار قابل اعتماد و آسان می کند.
درون صفحه لمسی ، به صورت افقی و عمودی ، حسگرهای القایی-خازنی زیادی وجود دارد که با تغییر در ظرفیت الکتریکی ، محل انگشت را تعیین می کند. اگر صفحه لمسی را جدا کرده و با بزرگ نمایی بررسی کنید ، می توانید شبکه ای از هادی های فلزی (خازن ها) را مشاهده کنید که توسط یک فیلم پلی استر غیر رسانا از هم جدا شده اند. با توجه به اینکه فرد جریان الکتریکی را به اندازه کافی خوب هدایت می کند ، هنگام لمس انگشت به صفحه لمسی ، میدان الکتریکی و در نتیجه ظرفیت خازن ها تغییر می کند. با اندازه گیری ظرفیت هر خازن ، رایانه می تواند مختصات انگشت روی صفحه لمسی را دقیقاً بفهمد.
علاوه بر این ، تعیین فشار تقریبی وارد شده به صفحه لمسی نیز امکان پذیر است. این امر به دلیل افزایش ظرفیت الکتریکی با افزایش فشار و افزایش تعداد انگشتان صفحه است.
ظرفیت خازن ها در شبکه نیز تحت تأثیر میدان های الکتریکی خارجی و سایر اثرات فیزیکی است. در این رابطه ، یک تغییر لرزاننده در ظرفیت اندازه گیری شده "jitter" ظاهر می شود. برای خنثی سازی آن ، از الگوریتم های "فیلتر" استفاده می شود. آنها "لرزش" را به موقعیت صاف تبدیل می کنند. این الگوریتم ها بسیار زیاد هستند ، اما متداول ترین آنها الگوریتم "پنجره میانگین" است.
همانطور که مشاهده می کنید ، اصل عملکرد تاچ پد بسیار ساده است ، به همین دلیل بسیار گسترده شده است. از نظر قابلیت اطمینان ، از هر دستکاری کننده دیگری پیشی می گیرد.
