شبکه محلی یکی از انواع شبکه های رایانه ای است که محدود به منطقه خاصی است. معمولاً ، یک شبکه محلی به عنوان مجموعه ای از دستگاهها در محدوده خاصی (ساختمان ، اتاق و غیره) واقع شده است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
شبکه های محلی وجود دارد که در مناطق کیلومتری پخش شده اند. با وجود طیف گسترده ای از پوشش ، آنها به دلیل طرح خاصی از ساخت خود ، در رده محلی قرار می گیرند. بیشتر شبکه های محلی با استفاده از فناوری های Wi-Fi و Ethernet ساخته می شوند. استفاده از کابلهای فیبر نوری در داخل یک شبکه محلی غیر عملی است زیرا کابلهای جفت پیچ خورده معمولی سرعت انتقال داده بسیار چشمگیری را در فواصل کوتاه فراهم می کنند.
گام 2
برای ایجاد شبکه های محلی مدرن ، از تجهیزات بسیار متنوعی استفاده می شود: هاب های شبکه ، سوئیچ ها ، روترها ، نقاط دسترسی بی سیم و غیره. به طور معمول ، انواع شبکه های محلی با توجه به نحوه مدیریت آنها طبقه بندی می شوند. انتخاب نوع شبکه به نحوه مدیریت آن و اینکه از چه طرحی برای ساخت آن استفاده شده بستگی دارد.
مرحله 3
اگر از مسیریابی در شبکه محلی استفاده شود ، سطح آن معمولاً بسیار بدوی است. این به این دلیل است که شبکه های خصوصی خصوصی بیشتر از تعداد کمی رایانه تشکیل شده اند. شخصی که عملکرد شبکه محلی را کنترل می کند و خطاهای موجود در آن را اصلاح می کند ، مدیر شبکه نامیده می شود.
مرحله 4
به طور معمول ، محدوده های خاصی از آدرس IP در یک شبکه محلی استفاده می شود. از آدرسهای داخلی برای اتصال رایانه ها به یکدیگر در یک شبکه محلی استفاده می شود. آنها برای اتصال از طریق رایانه های خارجی در دسترس نیستند. DHCP برای جلوگیری از درگیری آدرس IP استفاده می شود. این اجازه می دهد تا دستگاهی که چندین کامپیوتر را در یک شبکه محلی متصل می کند به هر رایانه شخصی یک آدرس IP منحصر به فرد بدهد.
مرحله 5
از پروتکل VPN برای اتصال رایانه های متعلق به شبکه های محلی مختلف استفاده می شود. به طور معمول ، این پیوند دو روتر مرزی هر شبکه را به هم متصل می کند.
