اولین آداپتورهای ویدئویی ساده ترین مبدل های سیگنال بودند. چندین دهه گذشته است و آداپتور ویدئو ، با کسب تعداد زیادی از توابع مختلف ، به یک دستگاه با عملکرد بالا تبدیل شده است.
لازم است
یک کارت گرافیک مدرن و یک کامپیوتر در حال کار
دستورالعمل ها
مرحله 1
اصل کارکرد آداپتور ویدئو با ردیابی تاریخچه ظاهر این دستگاه آسان است. اختراع مانیتور زندگی را برای کاربران رایانه های شخصی بسیار آسان تر کرد. اما برای اینکه مانیتور و واحد سیستم با هم کار کنند ، به دستگاهی نیاز بود که داده های حافظه کامپیوتر را به سیگنال ویدئویی نمایشگر تبدیل کند. کارت گرافیک (کارت گرافیک ، آداپتور ویدئو) به چنین وسیله ای تبدیل شد. اولین آداپتورهای ویدئویی هیچ محاسبه ای انجام ندادند و رنگ هر پیکسل در فریم توسط پردازنده مرکزی محاسبه شد.
گام 2
با این حال ، الزامات واقع گرایی ، وضوح و رنگ تصویر افزایش یافت ، که باعث افزایش بار پردازنده مرکزی می شود. راه حل مشکل تخلیه پردازنده اختراع شتاب دهنده های گرافیکی بود - نوع جدیدی از کارت گرافیک ها که می تواند عملکردهای گرافیکی خاصی را در سطح سخت افزاری ارائه دهد. یعنی آنها می توانند هنگام نمایش مکان نما ، هنگام جابجایی پنجره ها یا پر کردن ناحیه انتخاب شده از تصویر ، رنگ پیکسل ها را محاسبه کنند. بنابراین ، آداپتور ویدئو قبلاً مسئول فرآیند ایجاد تصویر بود. در دهه 90 قرن گذشته ، مسئله جدیدی در رابطه با شتاب موتورهای بازی سه بعدی ظاهر شد. برای پرداختن به این موضوع ، شتاب دهنده های سه بعدی اختراع شد. این دستگاه ها فقط در رابطه با آداپتور ویدئو کار می کنند. هنگام راه اندازی برنامه های سه بعدی ، شتاب دهنده های سه بعدی مدل های تصویر سه بعدی را محاسبه کرده و آنها را به مدل های دو بعدی تبدیل می کنند. داده های محاسبه به آداپتور ویدئو ارسال می شود ، که قاب رابط را "کامل" می کند و به صفحه نمایش منتقل می کند. در گذشته نه چندان دور ، آداپتورهای ویدئویی و شتاب دهنده های سه بعدی در یک دستگاه قرار گرفتند. در واقع ، این آداپتور ویدیویی امروز است.
مرحله 3
به راحتی می توانید نحوه کار آداپتور ویدئو را با استفاده از مثال ساخت یک قاب از یک برنامه سه بعدی نشان دهید. در مدل سازی رایانه ای ، هر شی 3D سه بعدی مثلث های زیادی دارد - صورت یا "چند ضلعی". مدل های مختلفی از درختچه ها ، ساختمان ها ، سلاح ها و موجودات متحرک فقط چهره هایی کاملاً هنرمندانه هستند که بافت های کشیده ای روی آنها وجود دارد. هنگام محاسبه تصویر ، پردازنده مرکزی مختصات نقاط - رأس جسم گرافیکی و بافت - را به حافظه کارت گرافیک منتقل می کند. این بافت قاب سیم مدل سه بعدی محاسبه شده را پوشش می دهد. بقیه قسمت پشت آداپتور ویدئو است.
مرحله 4
مدل سه بعدی فقط یک مجموعه یکنواخت از چهره های یکنواخت رنگی است. به روند شکل دهی به سیم سیم رئوس و بافت ها در تصویر قاب حاصل ، خط لوله گرافیکی گفته می شود. ابتدا رأس ها به پردازنده رأس می روند ، که با چرخش ، ترجمه ، مقیاس گذاری و تعیین رنگ هر رأس با در نظر گرفتن روشنایی (Transforming & Lighting) سروکار دارد. سپس فرافکنی پیش می آید - تبدیل مختصات محیط 3D به یک سیستم مختصات دو بعدی نمایشگر. بعدی تصادفی سازی می شود. این بسیاری از عملیات با پیکسل های تصویر است. سطوح نامرئی ، مانند پشت اشیا image تصویر ، برداشته می شوند. برای هر نقطه از فریم ، فاصله مجازی آن از صفحه نمایش محاسبه می شود و پر کردن مربوطه انجام می شود. در این مرحله ، انتخاب بافت و ضد الگوریتم انجام می شود.
مرحله 5
آداپتورهای ویدئویی مدرن دستگاه های الکترونیکی با عملکرد محاسباتی فوق العاده هستند. در این راستا ، ایده های زیادی برای استفاده جایگزین از آداپتورهای ویدئویی در پزشکی و پیش بینی هواشناسی وجود دارد.
