چاپگرهای مدرن اداری دارای تجهیزات شبکه داخلی هستند که به شما امکان می دهد از طریق رایانه های موجود در شبکه ، روی چاپگر چاپ کنید. یک چاپگر معمولی باید به رایانه متصل باشد و آن رایانه باید روشن باشد تا بتواند از طریق شبکه چاپ کند. چاپگر شبکه نیازی به رایانه ندارد و به عنوان یک پیوند مستقل عمل می کند. برای اتصال به چنین چاپگری ، باید آدرس IP آن را بدانید.
ضروری است
چاپگر
دستورالعمل ها
مرحله 1
دستورالعمل های چاپگر خود را بخوانید. یک تولید کننده وظیفه شناس قطعاً آدرس کارت شبکه را که به طور پیش فرض وارد شده نشان می دهد. اگر این اطلاعات در اسناد موجود نیست ، صفحه تنظیم شبکه چاپگر را چاپ کنید.
گام 2
برای این کار ، از طریق دکمه های کنترل وارد منوی چاپگر شوید و مورد PRINT SELF TEST (یا موارد مشابه) را انتخاب کنید. اگر چاپگر صفحه نمایش خود را ندارد ، دکمه روشن / خاموش چاپگر را فشار دهید و آن را به مدت پنج تا ده ثانیه نگه دارید. صفحه به طور خودکار چاپ می شود. بعضی از چاپگرها دکمه هایی دارند که به شما امکان می دهد از صفحه ، یعنی تصویری که همزمان روی صفحه مانیتور نشان داده می شود ، چاپ کنید. برای جلوگیری از راه اندازی مجدد چاپگر برای چاپ صفحه شروع ، می توانید از این گزینه استفاده کنید.
مرحله 3
نرم افزار را از Printer Setting Disc نصب کنید. به طور معمول ، درایوهای چاپگرهای شبکه حاوی ابزاری برای یافتن و پیکربندی چاپگر در شبکه هستند. قبل از انجام این کار ، مطمئن شوید چاپگر به شبکه متصل است. دیسک همچنین حاوی پرونده هایی است که حاوی اسناد الکترونیکی به همراه دستورالعمل ها هستند ، بنابراین تمام نکات را با دقت بخوانید. اگر چاپگر از طریق رابط USB به یکی از رایانه ها متصل باشد ، جستجوی آن در شبکه توسط آدرس IP خود بی فایده است (البته مگر اینکه فرستنده wi-fi داخلی داشته باشد) بی فایده است. در این حالت ، از طریق آدرس IP رایانه میزبان می توان به چاپگر دسترسی داشت.
مرحله 4
با وجود تفاوت قیمت در مقایسه با چاپگرهای معمولی ، چاپگرهای شبکه کاملاً ارزش سرمایه گذاری را دارند. اگر دفتر بزرگی دارید ، تهیه چاپگری که از طریق شبکه مستقل از رایانه میزبان کار کند منطقی است. همچنین لازم به ذکر است که هزینه جوهر برای چاپگرهای گران قیمت بسیار بیشتر از چاپگرهای استاندارد است.
