حافظه دسترسی تصادفی به طور موقت داده ها و دستورالعمل هایی را که پردازنده برای انجام عملیات نیاز دارد ذخیره می کند. انتقال داده ها به RAM از طریق حافظه فوق سریع یا مستقیم انجام می شود. همه داده ها فقط هنگام روشن شدن رایانه ذخیره می شوند ؛ هنگام خاموش شدن ، تمام داده ها پاک می شوند.
در حین اجرای یک برنامه ، برخی از مهمترین پرونده های آن در حافظه دسترسی تصادفی (RAM) بارگیری می شوند و تا زمانی که برنامه در حال اجرا است ، در آن ذخیره می شوند. پردازنده مستقیماً این پرونده ها را اجرا کرده و نتایج را ذخیره می کند. این حافظه کدهای کلیدهای فشرده شده و مقادیر عملیات ریاضی را ذخیره می کند. پس از اجرای دستور Save ، محتوای RAM در هارد دیسک ذخیره می شود.
اکثر کاربران رایانه های شخصی در تلاشند مقدار RAM را افزایش دهند ، زیرا هرچه بزرگتر باشد ، تمام فرآیندهای بارگیری شده در آن سریعتر عمل می کنند. این مسئله به ویژه هنگام اجرای چنین برنامه هایی با منابع زیاد مانند بازی ها یا ویرایشگرهای گرافیک بسیار مهم است. هرچه حافظه رم بیشتر باشد ، سرعت بازی و ویرایش نیز سریعتر خواهد بود.
RAM به انواع مختلفی تقسیم می شود که متداول ترین آنها DDR ، DDRII و DDRIII است که در سرعت انتقال داده متفاوت است. هرچه فرکانس بالاتر باشد ، کار سریعتر انجام می شود. کمترین آن DDR است ، سریع ترین DDR3 است. این نوارها اتصالات مختلفی دارند.
هر ماژول شامل میکرو مدارهایی است که به مادربرد متصل هستند. این ماژول ها ویژگی های متفاوتی دارند و باید با سیستمی که در آن استفاده می شود سازگار باشند. ROM فقط حافظه خوانده می شود و بنابراین کاربر نمی تواند عملیات نوشتن را انجام دهد. DRAM یک دستگاه حافظه پویا است که دارای یک ترتیب نمونه گیری تصادفی است. و SRAM حافظه دسترسی تصادفی استاتیک است. ROM و DRAM از حافظه پشتیبانی می کنند ، اما هیچ داده ای در مورد آنها قابل تغییر نیست و بنابراین برنامه هایی در سیستم بارگیری می شوند که سیستم را راه اندازی می کنند. ROM را می توان بخشی از RAM سیستم در نظر گرفت و بخشی از هر نوار دارای فضای آدرس برای بارگذاری مهمترین نرم افزار است.
RAM به خودی خود یک میکرو مدار است. نوارهای یک طرفه و دو طرفه وجود دارد که ماژول ها روی آنها در یک یا هر دو طرف قرار گرفته اند.
