رجیسترهای پردازنده سلولهایی از حافظه دسترسی تصادفی فوق العاده سریع هستند که برای ذخیره موقت داده های میانی طراحی شده اند. رجیسترهای مختلف حاوی اطلاعات به اشکال مختلف هستند: آدرس ها و اشاره گرها به بخش های حافظه یا جداول سیستم ، نمایه های عناصر آرایه و غیره
پردازنده شامل تعداد زیادی ثبت است که می توان آنها را به چند گروه اصلی تقسیم کرد: تجمع دهنده ها ، پرچم ها ، اشاره گرها ، شاخص ، بخش و ثبت های کنترل. رجیسترهای پردازنده سلولهای حافظه ای برای دریافت ، ذخیره و انتقال بعدی نتایج میانی اجرای برنامه هستند.
هر ثبات پردازنده یک مدار الکترونیکی دیجیتال است که شامل توالی اعداد باینری با عرض های مختلف (16 ، 32 یا 64) و نتایج تبدیل بین آنها است. با توجه به نوع دریافت و انتقال اطلاعات ، آنها می توانند ترتیبی (شیفتی) و موازی باشند.
ثبت های باتری جهانی هستند ، آنها حاوی بیشتر نتایج متوسط اجرای دستورات مختلف (منطقی ، حساب ، ورودی / خروجی و غیره) هستند. یک پردازنده می تواند بیش از یک باتری داشته باشد. توسعه دهندگان نرم افزار با استفاده از باتری برای کاهش عرض بیت دستورالعمل ، کد برنامه را ساده می کنند.
رجیسترهای پرچم به عنوان رجیسترهای شرطی نیز شناخته می شوند. آنها نتیجه مشخصی از عمل را نشان می دهند که می تواند صفر ، مثبت ، منفی یا نشان دهنده سرریز باشد. معمولاً کدهای شرط به گروه ها ترکیب می شوند و نوع متفاوتی از ثبت را تشکیل می دهند - یک رجیستر کنترل. تغییر ثبت های پرچم امکان پذیر است ، اما نامطلوب است ، به طوری که کل نتیجه را مخدوش نمی کند.
به ثبت های حاوی اشاره گرها برای مناطق خاص حافظه (پشته ، پایه ، فرمان) ، ثبات های اشاره گر گفته می شود. مهمترین آنها نشانگر پشته است. پشته قطعه ای از حافظه است که از سلولهایی تشکیل شده است که یکی پس از دیگری دنبال می شوند ، یعنی شما می توانید از پشته فقط سلولی که در بالای آن قرار دارد را بگیرید. به این بالا است که پشته ثبت نام می دهد.
نشانگر پایه معمولاً حاوی آدرس مکان پشته خاصی است که می تواند هر چیزی باشد. به طور معمول ، ثبت پشته و رجیستر پایه به طور همزمان هنگام کار در روش فعلی برای نشان دادن وضعیت مورد نیاز پشته استفاده می شوند.
رجیستر اشاره گر دستورالعمل را گاهی اوقات شمارنده دستورالعمل می نامند ، این شامل نشانگرهایی برای دستورالعمل های چرخه اجرا است. وقتی دستور اجرا می شود ، مقدار آن 1 افزایش یافته و حلقه با دستور بعدی ادامه می یابد. آنهایی که شمارنده دستور همیشه به دستور زیر دستور در حال اجرا نشان می دهد.
دو ثبت کننده فهرست وجود دارد - شاخص منبع و شاخص مقصد. آنها برای بدست آوردن آدرس داده های پشته در ترکیب با رجیسترهای نشانگر استفاده می شوند.
رجیسترهای بخش برای آدرس دهی حافظه قطعه استفاده می شوند. در این حالت ، حافظه به بلوک (قطعه) با طول های مختلف تقسیم می شود. آدرس سلول حافظه مورد نظر با آدرس ابتدای بلوک و میزان شیفت نسبت به آن تعیین می شود. در کل چهار ثبت کننده بخش وجود دارد: برای یک بخش کد ، یک بخش داده ، یک بخش پشته و یک بخش اضافی.
کنترل عملکرد پردازنده کنترل را ثبت می کند و در دسترس کاربر نیست. اجرای آنها عمدتا توسط برنامه های ماشین کنترل می شود. آنها حاوی اطلاعاتی در مورد دستور فعلی در حال اجرا ، وضعیت پردازنده هستند و همچنین هنگام کار پردازنده در حالت محافظت شده ، ساختارهای کنترل را بومی سازی می کنند.
