برای اینکه دستگاه بتواند مطابق نیاز کاربر کار کند ، باید به درستی برنامه ریزی شود (برای کامپیوتر برنامه بنویسید ، یک مدار منطقی برای FPGA بسازید ، اطلاعات را به ROM بنویسید و …) تعداد زیادی از اقدامات را می توان برنامه نویسی نامید ، اما به معنای معمول آن نوشتن برنامه های رایانه ای است.
به معنای محدود ، برنامه نویسی (یا کدگذاری) به معنای نوشتن برنامه ها (دستورالعمل های رایانه) در یک زبان برنامه نویسی خاص طبق الگوریتم ایجاد شده است. معمولاً آنها دارای نحوی قابل خواندن توسط انسان هستند. افرادی که مشغول برنامه نویسی هستند برنامه نویسان (رمزگذار یا به سادگی "رمزگذار") و کسانی که الگوریتم ایجاد می کنند الگوریتم نامیده می شوند. به معنای وسیع ، برنامه نویسی را باید کل فعالیتهایی دانست که با ایجاد و نگهداری محصولات نرم افزاری (نرم افزارهای رایانه ای) به ترتیب مرتبط هستند. دقیق ترین اصطلاح مدرن است - "مهندسی نرم افزار" (یا به سادگی "مهندسی نرم افزار"). متخصصان در این زمینه به تعیین وظایف ، طراحی برنامه ها ، ساخت الگوریتم ها ، نوشتن متن برنامه ، آزمایش ، اشکال زدایی ، مستند سازی و نگهداری مشغول هستند. هر برنامه نویسی رایانه ای مبتنی بر استفاده از زبان های برنامه نویسی است. برای اجرای یک برنامه در رایانه ، لازم است از مترجمانی استفاده کنید که یک زبان قابل خواندن توسط انسان (یک برنامه مکتوب) را به زبان دستورالعمل های ماشین ترجمه کنند. دو نوع مترجم وجود دارد - مفسر و تدوین کننده. تفاوت اصلی بین آنها این است که اولی بلافاصله برنامه را اجرا می کند ، در حالی که دومی بدون اجرای بیشتر آن را به زبان دستورالعمل های ماشین ترجمه می کند. برای اجرای یک برنامه ، ابتدا باید آن را کامپایل یا تفسیر کرد. پیش از این ، شما مجبور بودید برنامه هایی را بنویسید و سپس آنها را به طور جداگانه کامپایل کنید ، که این امر مراحل آزمایش و اشکال زدایی را پیچیده می کند. در حال حاضر ، محیط توسعه یکپارچه مختلفی وجود دارد. IDE ها شامل ویرایشگرهایی برای ویرایش و وارد کردن متن برنامه ها و مترجمان مختلف از زبان های مختلف است. علاوه بر این ، آنها می توانند شامل روالهای مختلف دیگری باشند که روند ایجاد ، آزمایش و نگهداری محصولات نرم افزاری را تسهیل می کنند.
