گره های محاسباتی عمدتا وظیفه عملکرد رایانه را بر عهده دارند - پردازنده مرکزی و کارت گرافیک ، در وهله اول اینها هستند که اورکلاک می شوند. با افزایش پتانسیل فرکانس ، کاربر تعداد عملیاتی را که واحد محاسبات می تواند در یک ثانیه انجام دهد افزایش می دهد. اما علاوه بر پردازش داده ها ، آنها باید در جای دیگری ذخیره شوند و با سرعت کافی بالا حمل شوند تا با سرعت پردازش آنها مطابقت داشته باشد. برای اینکه پردازنده و GPU بیهوده بیکار نباشند ، آنها همچنین RAM را اورکلاک می کنند ، یعنی توان تولید آن را افزایش دهید.
دستورالعمل ها
مرحله 1
این کار به دو روش انجام می شود:
اولین راه کاهش زمان بندی است ، یعنی تاخیر حافظه هنگام تغییر حالت از حالت دیگر به حالت دیگر. به عنوان مثال ، برای پاک کردن یک سلول حافظه و سپس نوشتن مجدد هر داده در آن ، زمان خرابی چندین چرخه ساعت است ، اما لازم به یادآوری است که با کاهش زمان بندی ها ، پتانسیل فرکانس حافظه نیز کاهش می یابد.
گام 2
راه دیگر این است که فرکانس را افزایش دهید ، همه چیز مشمول همان قانونی است که در مورد اول وجود دارد. از یک طرف ، فراوانی تبادل داده افزایش می یابد ، از طرف دیگر افزایش تأخیرها برای حفظ ثبات سیستم ضروری است. همچنین با ایجاد ثبات ، می توان منبع تغذیه ولتاژ ماژول های حافظه را افزایش داد ، اما این باید با احتیاط زیادی انجام شود ، زیرا مقادیر نادرست یا خنک کننده ضعیف می تواند منجر به گرم شدن بیش از حد دستگاه و خرابی آن شود.
مرحله 3
هیچ پاسخ مشخصی وجود ندارد که کدام روش بهتر است. لازم است که ترکیب بهینه هر دو پارامتر به صورت آزمایشی انتخاب شود ، به طوری که زمان بندی کمتر با بالاترین فرکانس مطابقت دارد. همچنین ، باید توجه ویژه ای به خنک سازی داده شود ، زیرا در طول اورکلاک دستگاه ها در حد توانایی خود کار می کنند و گرمای بیشتری را نسبت به پارامترهای اعلام شده توسط سازنده منتشر می کنند.
