با اطمینان صد در صد می توان گفت هیچ برنامه نویسی وجود ندارد که از آرایه ای در برنامه های خود استفاده نکند. آنها نه تنها زندگی توسعه دهنده را ساده می کنند ، بلکه انجام کارهایی را که بدون او انجام آنها غیرممکن است ، امکان پذیر می کند.
آرایه مجموعه ای مرتب از داده است ، به صورت اختیاری از همان نوع ، که توسط یک یا چند شاخص شناسایی می شود. اولین نوع آرایه استاتیک است. این زبان در همه زبانهای سطح بالا وجود دارد. این آرایه ها می توانند یک بعدی و چند بعدی باشند (معمولاً ابعاد آنها بیش از 2 یا 3 نیست). بعضی از زبان ها زبان دوم را ندارند ، به عنوان مثال ActionScript. در آن ، آنها با ایجاد به اصطلاح "آرایه ای از آرایه ها" ، یعنی قرار دادن در سلولهای آرایه نه داده های ساده (int ، Boolean ، byte و غیره) ، بلکه آرایه های دیگر. نمونه هایی از اعلام آرایه ایستا به زبان های مختلف: در Pascal: x: آرایه [1..15] Integer؛ {آرایه یک بعدی 15 عنصر از نوع Integer} x1: آرایه [1..5 ، 1..5] Char؛ {آرایه دو بعدی (جدول) با 5 ردیف و 5 ستون} در C / C ++: int a [10]؛ // آرایه یک بعدی برای 10 عنصر از نوع عدد صحیح (int) double b [12] [15]؛ // آرایه دو بعدی با 12 ردیف و 15 ستون از نوع دوتایی آرایه نوع دوم پویا است. این نوع می تواند اندازه خود را هنگام اجرای برنامه تغییر دهد. این ویژگی می تواند کاملاً مفید باشد. این مورد زمانی به کار می رود که تصمیم گیری فوری در مورد ایجاد یک آرایه دشوار باشد. مثالها: در دلفی: a1: آرایه ای از بایت؛ // آرایه یک بعدی نوع بایت a2: آرایه آرایه char؛ // آرایه چند بعدی از نوع char در C ++: float * arr1؛ // آرایه یک بعدی int ** arr2؛ // آرایه چند بعدی arr1 = شناور جدید [70]؛ // تخصیص 70 بلوک شناور arr2 = new int * [99]؛ // اختصاص 99 بلوک با اندازه نشانگر به int برای (int k = 0؛ k <99؛ k ++) arr2 [k] = new int [17] ؛ مزایای آرایه ها - سهولت تعیین آدرس یک عنصر توسط شاخص ، زمان دسترسی یکسان به هر عنصر و اندازه کوچک عناصر. با این حال ، برخی از معایب ذاتی در انواع مختلف آنها وجود دارد. به عنوان مثال ، نقطه ضعف آرایه ایستا عدم پویایی است ، در حالی که آرایه دینامیک کندتر است. بنابراین ، ارزش انتخاب دقیقاً نوعی است که برای حل وظیفه بهینه باشد.
