روتر یکی از دستگاه هایی است که برای ساخت شبکه کامپیوتری و اطمینان از عملکرد پایدار آن طراحی شده است. یک روتر بسته های داده را بین عناصر مختلف شبکه ترجمه می کند ، که توسط قوانین و پارامترهای خاصی هدایت می شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
همه روترها به سخت افزار و نرم افزار تقسیم می شوند. روترهای سخت افزاری دستگاههای جداگانه ای هستند که برای ایجاد ارتباط بین بخشهای شبکه رایانه ای طراحی شده اند. روترهای نرم افزاری رایانه هایی هستند که نرم افزار خاصی نصب کرده اند که مسیریابی شبکه را فراهم می کند. روترها با لایه سوم مدل OSI کار می کنند ، در حالی که سوئیچ ها و هاب ها با لایه دوم کار می کنند.
گام 2
به طور معمول ، یک روتر با تعریف مسیری که در داده های بسته از رایانه یا دستگاه دیگری رمزگذاری شده است ، کار می کند. این طرح از ارسال داده های "نادرست" به رایانه های شبکه جلوگیری می کند ، در نتیجه بار شبکه شبکه و عناصر آن به طور قابل توجهی کاهش می یابد.
مرحله 3
روترهای سخت افزاری مدرن با استفاده از نرم افزار اختصاصی ساخته می شوند. این عملکرد دستگاه را بهبود می بخشد و به شما امکان می دهد به سرعت به تنظیمات آن دسترسی پیدا کرده و تغییر دهید. جدول مسیریابی مسئول طرح توزیع بسته است. معمولاً از دو روش اصلی برای ترکیب آن استفاده می شود: ایستا و پویا. نوع اول شامل مسیرهایی است که با گذشت زمان تغییر نمی کنند یا در یک لحظه از پیش تعیین شده تغییر می کنند. این روش بسیار وقت گیر است زیرا هنگام تغییر نقشه شبکه ، جدول مسیر ثابت باید تعویض شود.
مرحله 4
جدول مسیریابی پویا بسته های دریافتی را به طور خودکار پردازش می کند و آنها را با هدایت قوانین خاصی به آدرس صحیح می فرستد. استفاده از آن تغییر ساختار شبکه را بدون نیاز به پیکربندی مجدد روتر آسان می کند.
مرحله 5
روترهای مدرن می توانند ارتباط بین شبکه سیمی و بی سیم را فراهم کنند و آنها را به یکدیگر متصل کنند. همزمان ، همه دستگاه ها می توانند با استفاده از یک آدرس IP خارجی خارجی به منابع اینترنت دسترسی پیدا کنند.
