هنگام ایجاد الگوریتم هایی برای حل بسیاری از مشکلات ، این مسئله اغلب ناشی از جستجوی گروه خاصی از داده ها با توجه به معیارهای مشخص است. هنگام کاوش توالی مرتب یا غیر مرتب ، می توان با استفاده از روش های مختلف جستجو را انجام داد. در حالت کلی ، برای حل مسئله جستجو ، یک آرایه داده خاص در نظر گرفته می شود که در آن یافتن یک عنصر داده شده مورد نیاز است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
ساده ترین راه برای یافتن یک عنصر شناخته شده در یک آرایه داده تکرار مقادیر آن است. این الگوریتم برای مقادیر کم اطلاعات بهینه است. ماهیت آن در پیمایش یک توالی داده (آرایه) شناخته شده و مقایسه هر عنصر با مقدار مورد نظر است. اگر مطابقت پیدا شود ، بسته به معیارهای مشخص شده ، می توان جستجو را تا پایان آرایه کامل یا ادامه داد.
گام 2
با این وجود ، علی رغم سادگی اجرای این روش ، استفاده از آن در آرایه های حاوی مقادیر زیادی از اطلاعات نامطلوب است ، زیرا این امر به میزان قابل توجهی شدت منبع الگوریتم را افزایش می دهد. برای بهینه سازی جستجو در این حالت ، بهتر است مقادیر موجود در آرایه را مرتب سازی کرده و الگوریتم های جستجو را پیاده سازی کنید: توسط یک درخت باینری ، توسط درخت فیبوناچی ، با روش برون یابی.
مرحله 3
هنگام کار با یک آرایه مرتب ، از الگوریتم کارآمدتری استفاده کنید - روش جستجوی باینری. ماهیت آن در این واقعیت نهفته است که در روند شمارش مرزهای فاصله به یکدیگر نزدیک می شوند ، بنابراین منطقه جستجو را باریک می کنند. مقداری را که می خواهید با عنصر شماره دار آرایه مقایسه کنید. اگر نمونه با عنصر مطابقت داشته باشد ، مشکل حل شده در نظر گرفته می شود. اگر مورد مورد نظر از عنصر میانی بزرگتر باشد ، جستجوی بیشتر باید در بخشی از آرایه واقع در سمت راست عنصر میانی (از ابتدای آرایه تا عنصر میانی -1) انجام شود. اگر جستجو کمتر از عنصر میانی باشد ، جستجو در بخشی از آرایه از وسط تا آخرین عنصر ادامه می یابد. با تعیین یک منطقه جدید برای جستجو ، الگوریتم توصیف شده دوباره تکرار می شود ، موارد منطبق را مشخص می کند یا محدوده پردازش را محدود می کند. این طرح برای یک آرایه نزولی صحیح است.
مرحله 4
مشکلات خاص یافتن عنصر حداقل یا حداکثر در یک توالی معین با اختصاص عنصر اولیه به عنوان عنصر مورد نظر حل می شود. بعد ، شمارش متوالی مقادیر باقیمانده آرایه انجام می شود: دومی با اولین ، سوم با اولین و غیره هنگام مقایسه مقدار گرفته شده به عنوان استاندارد ، مشخص می شود که آیا عنصری در آرایه وجود دارد که با شرایط داده شده مطابقت بیشتری داشته باشد (حداقل یا حداکثر). وقتی یکی پیدا شد ، قبلاً به عنوان یک استاندارد در نظر گرفته شده و شمارش از موقعیت فعلی تا انتهای آرایه ادامه دارد. در نتیجه ، حداقل (یا حداکثر) مقدار در این گروه عنصری است که آخرین بار به عنوان استاندارد شناخته شد.
