ارتباطگر وسیله ای است که عملکردهای رایانه شخصی جیبی و تلفن همراه را با هم ترکیب می کند. از این دستگاه ها معمولاً به عنوان تلفن های هوشمند یاد می شود. در حال حاضر ، PDA ها تقریباً هرگز تولید نمی شوند ، زیرا اکثر ارتباطات کلیه عملکردهای یکسان را دارند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
بیشتر ارتباط دهنده ها به یک سیستم عامل خاص مجهز هستند که به شما امکان می دهد برنامه های جدیدی را برای آن ایجاد کرده و آنها را پیاده سازی کنید. تلفن های همراه ، به نوبه خود ، دارای یک سیستم عامل هستند که فقط شرکت های خاص می توانند برای آن نرم افزار ایجاد کنند. نصب برنامه های جدید در ارتباط دهنده می تواند قابلیت های این دستگاه را بسیار گسترش دهد.
گام 2
ارتباطات نوعی سازمان دهنده هستند که قادر به انجام بیشتر کارهایی هستند که یک کامپیوتر شخصی از عهده آنها برمی آید. امروزه تشخیص تفاوت بین یک ارتباط برقرار و تلفن هوشمند بسیار دشوار است. طبقه بندی معمولاً طبق اصل زیر انجام می شود: اگر دستگاه خاصی ادامه سری PDA باشد ، این یک ارتباط است. و اگر پیشینیان دستگاه تلفن های همراه هستند ، سازنده آن را تلفن هوشمند می نامد. عملا هیچگونه تفاوت عملکردی بین این ارتباط دهنده و گوشی هوشمند وجود ندارد.
مرحله 3
محبوب ترین سیستم عامل های مورد استفاده در ارتباطات ، Windows Mobile و Android هستند. ارتباط کنندگان معمولاً به صفحه لمسی مجهز هستند. اما این مانع تولیدکنندگان برای ایجاد مدلهایی با صفحه کلید کامل نمی شود ، که باعث راحتی و جذابیت بیشتر این دستگاهها می شود.
مرحله 4
اولین ارتباطات با PDA تنها در حضور ماژول GSM متفاوت بودند. این امر ضمن کاهش عمر باتری ، قیمت دستگاه را افزایش داده است. در ابتدا ، ارتباط دهندگان فقط دارای یک صفحه لمسی بودند. این دستگاه ها از قدرت نسبتاً کمی و عملکرد محدودی برخوردار بودند. برخی از شرکت ها بدون اینکه اجازه دهند محصولات شخص ثالث در آنها مستقر شود ، سیستم عامل خود را توسعه می دهند. یک نمونه مشتاق چنین ارتباطی ، آیفون اپل است.
مرحله 5
در حال حاضر ، کاربران تقریباً به طور یکسان به طرفداران محصولات اپل و طرفداران پلت فرم باز Android تقسیم می شوند.
