رایانه دو هسته ای رایانه ای است که واحد پردازش مرکزی آن دارای دو هسته است. این فناوری امکان افزایش بهره وری کار خود را تا حد کافی کافی فراهم می کند.
پردازنده دو هسته ای چیست
پردازنده دو هسته ای پردازنده ای است که دارای دو هسته در یک قالب واحد است. به طور معمول ، هر یک از هسته ها دارای معماری Net Burst هستند. برخی از پردازنده های دو هسته ای نیز از فناوری Hyper-Threading پشتیبانی می کنند. این فناوری امکان پردازش فرآیندها را در چهار رشته مستقل فراهم می کند. این بدان معنی است که یکی از این پردازنده های دو هسته ای با این فناوری (فیزیکی) از نظر سیستم عامل جایگزین یا معادل چهار پردازنده منطقی است.
بنابراین ، هر هسته پردازنده دو هسته ای حافظه پنهان L2 مخصوص مقدار مشخصی از حافظه و همچنین حافظه پنهان مشترک با دو برابر حافظه را دارد. به طور معمول ، بلورهایی که پردازنده های دو هسته ای بر روی آنها تولید می شود ، در حدود دویست میلی متر مربع با تعداد ترانزیستورهای بیش از دویست میلیون واحد هستند. شایان ذکر است که به نظر می رسد با وجود این تعداد زیاد عنصر ، این پردازنده باید مقدار زیادی گرما تولید کند و بنابراین بر اساس آن خنک شود. با این حال ، اینطور نیست.
بالاترین درجه حرارت سطح بلور حدود 70 درجه سانتی گراد است. این به این دلیل است که ولتاژ تأمین کننده پردازنده از یک و نیم ولت بیشتر نیست و حداکثر مقدار قدرت جریان یکصد و بیست و پنج آمپر است. بنابراین ، افزایش تعداد هسته ها منجر به افزایش قابل توجهی در مصرف برق نمی شود ، که بسیار مهم است.
مزایای رایانه های دارای پردازنده دو هسته ای
نياز به افزايش تعداد هسته هاي پردازنده زماني مشخص شد كه افزايش بيشتر فركانس ساعت آن منجر به بهبود قابل توجهي در عملكرد نمي شود. کامپیوترهای دارای پردازنده های دو هسته ای با استفاده از برنامه هایی استفاده می شوند که از پردازش اطلاعات چند رشته ای استفاده می کنند. بنابراین استفاده از چنین رایانه ای برای همه برنامه ها امکان پذیر نیست. برنامه هایی که از قابلیت های دو هسته استفاده می کنند ، به عنوان مثال ، برنامه هایی برای ارائه صحنه های سه بعدی ، برنامه هایی برای پردازش تصاویر ویدئویی یا داده های صوتی هستند. همچنین ، هنگامی که چندین برنامه به طور همزمان روی رایانه شخصی اجرا می شوند ، یک پردازنده دو هسته ای مفید خواهد بود. در این راستا ، معمولاً در رایانه هایی که برای کار با گرافیک و همچنین کار با برنامه های اداری طراحی شده اند ، از چنین پردازنده هایی استفاده می شود. بنابراین ، برای نیازهای بازی ، این فناوری هسته دوم تقریباً بی فایده است.
