هارد دیسک اصلی ترین وسیله ذخیره سازی رایانه های مدرن است. هارددیسک ها بر اساس اصل ضبط مغناطیسی کار می کنند. این امر باعث افزایش سرعت خواندن و نوشتن سریع در عین افزایش عمر دستگاه ها می شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
عناصر اصلی هارد دیسک صفحات آلومینیومی (بعضی اوقات شیشه ای) است که با لایه ای از ماده مخصوص پوشانده شده و هد خوانده شده است. معمولاً از چندین صفحه استفاده می شود که در یک محور قرار دارند. با این کار می توانید ظرفیت هارد دیسک خود را افزایش دهید. به طور معمول ، هدخوان ها سطح این صفحات را لمس نمی کنند. با این کار عمر طولانی دیسک ها تضمین می شود.
گام 2
هارد دیسک ها توسط رابط طبقه بندی می شوند. رابط هایی مانند SATA ، IDE و eSATA بسیار گسترده شده اند. رابط به معنای وجود کانالهای ارتباطی خاص و ابزارهای فنی است که از تبادل اطلاعات بین دیسک و مادربرد کامپیوتر اطمینان حاصل می کند.
مرحله 3
رابط استفاده شده حداکثر ظرفیت دیسک سخت را تعیین می کند. به عنوان مثال ، برای هارد دیسک های IDE ، میزان رکورد حافظه ای تقریباً معادل 182 گیگابایت بدست آمد. ظرفیت هارد دیسک های مدرن می تواند بیش از 4 ترابایت یا 4000 گیگابایت باشد.
مرحله 4
ویژگی دیگری که هارددیسک ها را از هم متمایز می کند ، عامل شکل است. برای نصب هر درایو سخت از یک فرم خاص در یک واحد سیستم استاندارد یا کیس لپ تاپ ، هارددیسک هایی با اندازه خاص ایجاد می شوند. این معمولاً فقط به عرض دیسک مربوط می شود. رایانه های رومیزی مدرن از درایوهای 3.5 اینچی استفاده می کنند. برای نوت بوک ها ، یک هارد دیسک 2.5 اینچی معمولی است.
مرحله 5
به طور طبیعی ، بسیاری از معیارهای دیگر وجود دارد که می توان هارد دیسک ها را آنها را طبقه بندی کرد. اینها شامل مشخصات زیر در این دستگاه ها است: مصرف برق ، سطح سر و صدا ، سرعت نوشتن و خواندن. شایان ذکر است که محفظه های هارد دیسک به طور کلی آب بندی شده اند. این اطمینان از اطمینان از جلوگیری از ورود رطوبت یا گازهای مضر به آنها می دهد.
