معماری پردازنده بستر رایانه را مشخص می کند و ساختار رایانه را مشخص می کند. نوع پردازنده ، نوع پردازش اطلاعات و روش محاسبه را تعیین می کند. هنگام انتخاب سیستم عامل ، برای دستیابی به حداکثر عملکرد و سازگاری کامل تمام برنامه های موجود در سیستم ، باید این ویژگی را در نظر بگیرید.
ضروری
اورست یا CPU-Z
دستورالعمل ها
مرحله 1
در حال حاضر متداول ترین معماری پردازنده x86 و x84_64 است. X86 ها توسط INTEL ساخته شده اند و شماره آنها i286 ، i386 ، i486 ، i586 و i686 است. اخیراً نام پردازنده ها گرفته شده است - Pentium ، Athlon ، Sempron ، Core 2 Duo و غیره ، که طبقه بندی آنها را پیچیده می کند.
گام 2
مهمترین تفاوت بین سیستم عامل 32 بیتی و 64 بیتی این است که فقط تا 4 گیگابایت حافظه را کنترل می کند. سیستم های 64 بیتی تا 192 گیگابایت حافظه را پشتیبانی می کنند. این شاید تفاوت اصلی این معماری ها باشد. اگر 4 گیگابایت RAM در رایانه x86 نصب کنید ، فقط 3.5 گیگابایت RAM تعیین می شود ، در حالی که x86_64 کل مقدار RAM را به طور کامل تعیین می کند.
مرحله 3
در اسناد فنی رایانه خود به مدل پردازنده خود نگاه کنید. اگر نام پردازنده Pentium 4 ، Celeron ، AMD K5 یا K6 ، Athlon ، Sempron یا Xeon باشد ، رایانه شما دارای معماری x86 است. اگر پردازنده به عنوان Pentium 4 EE ، Athlon 64 ، Athlon XII ، Core 2 Duo ، Pentium D ، Sempron 64 ذکر شده است ، می توانید از سیستم عامل طراحی شده برای x64 استفاده کنید.
مرحله 4
آگاهی از نوع پردازنده برای توزیع هایی که مبتنی بر اصول منبع باز هستند ضروری است. در غیر این صورت ، سیستم به درستی کار نخواهد کرد.
مرحله 5
برای تعیین نوع معماری ، می توانید از ابزارهای ویژه ای برای جمع آوری اطلاعات در مورد سیستم استفاده کنید. به عنوان مثال ، اورست به طور مستقیم پشتیبانی از فن آوری های خاص ، AMD64 یا EMT 64 را نشان می دهد. همچنین ، می توانید از برنامه CPU-Z استفاده کنید.
