معمول است که به یک نام دامنه به عنوان یک نمادین که جایگزینی آدرس عددی بر اساس آدرس های IP در اینترنت است ، اشاره شود. آدرس عددی به کار رفته در پردازش جداول مسیر برای استفاده رایانه ای ایده آل است ، اما به خاطر سپردن کاربر مشکلات مهمی را ایجاد می کند. نام دامنه های معنی دار از نظر حافظه به کمک می آیند.
ارتباطات اینترنتی توسط گروه های عددی 4 مقداری برقرار می شود که با " جدا می شوند. و به آنها آدرس IP گفته می شود. نام های نمادین مجموعه نام دامنه سرویسی است که برای سهولت یافتن آدرس IP مورد نیاز در شبکه طراحی شده است. نشانگر فنی نام دامنه نماد " است. در آدرس ایمیل کاربر. بنابراین ، در آدرس google.com ، نام دامنه com خواهد بود. نام دامنه خود قادر به دسترسی به منبع اینترنتی مورد نیاز نیست. روش استفاده از نام mnemonic شامل دو مرحله است: - تعیین آدرس IP با نام در پرونده میزبان ، که شامل جداول مکاتبه بین آدرس IP و نام رایانه است ؛ - ایجاد اتصال به یک منبع وب از راه دور در یک مکان خاص آدرس IP. وظیفه اصلی سرویس DNS بدست آوردن آدرسهای IP برای برقراری اتصال است که این سرویس را به پروتکل TCP / IP کمکی می کند. ". یک جدا کننده از اجزای یک نام دامنه است ، اگرچه برای اهداف عملی معمولاً به عنوان تعیین یک دامنه ریشه در نظر گرفته می شود که تعیین خاص خود را ندارد. Root - کل مجموعه میزبانهای اینترنت - تقسیم شده به: - دامنه های سطح اول - gov ، edu ، com ، net ؛ - دامنه های ملی - uk ، jp ، ch و غیره ؛ - دامنه های منطقه ای - msk - دامنه های شرکتی - سازمانی دامنه ها حفظ ساختار درختی معمول نام دامنه ها منجر به استفاده از اصطلاحات ثابت - ریشه ، گره های درخت ، برگ شده است. اصطلاح "میزبان" در این سلسله مراتب به یک برگ اختصاص داده می شود که یک گره در زیر آن وجود ندارد. نام میزبان کاملاً واجد شرایط به یک لیست متوالی از همه گره های میانی بین ریشه و برگ تبدیل می شود که توسط " جدا شده اند. از چپ به راست: ivan.net.abcd.ru ، جایی که ru ریشه درخت است ، abcd نام سازمان است ، ivan برگ درخت (میزبان) است.
