بخشی جدایی ناپذیر از هر رایانه واحد پردازش مرکزی است. تکامل الکترونیک باعث شده است که پردازنده های مدرن دستگاه های بسیار پیچیده ای باشند. با این حال ، هر یک از آنها شامل قسمتهایی است که هدف عملکردی مشابهی دارند.
م componentلفه اصلی هر پردازنده هسته است. این شامل تمام عملکردهای اجرای دستورات و پردازش داده های دریافت شده از RAM است. هسته پردازنده پیچیده ترین م componentلفه است ، اما ساختار آن را می توان به چندین واحد مستقل ، مانند دستگاه های نمونه برداری و ذخیره سازی ، پیش بینی شاخه ، رمزگشایی و واحدهای اجرای دستورالعمل تقسیم کرد.
اجزای هسته پردازنده ، که وظیفه چرخه کامل واکشی و اجرای دستورالعمل ها را دارند ، برای بهبود عملکرد کلی در خطوط لوله ترکیب می شوند. پردازنده های مدرن معمولاً چند خط لوله دارند.
بیشتر عملیات داده در پردازنده بر روی واحد منطق حساب انجام می شود. خود داده ها (چه اولیه و چه نهایی) در بلوک ثبت ذخیره می شوند. ثبت های عمومی وجود دارد که عمدتا برای عملیات حسابی ، ثبات های ثبت شده در آدرس دهی و همچنین ثبت های ویژه ای که بر عملکرد پردازنده تأثیر می گذارند ، طراحی شده اند.
یک پردازنده پردازنده ریاضی را می توان به عنوان بخشی جدا از هسته محاسباتی پردازنده جدا کرد. این یک جز component است که مخصوصاً برای سرعت بخشیدن به پردازش اعداد واقعی طراحی شده است. پردازنده اصلی در ابتدا به عنوان یک ماژول جداگانه وجود داشته است ، اما امروزه در همه جا در هسته ادغام شده است.
یک جز important مهم پردازنده های مدرن واحد پیش بینی شاخه است. این به شما امکان می دهد رمزگشایی دنباله ای از دستورات روی یکی از خطوط لوله را حتی قبل از اجرای دستور پرش روی دیگری شروع کنید. معرفی این فناوری باعث افزایش چشمگیر عملکرد شده است.
تقریباً همه پردازنده های مدرن حاوی مقداری حافظه نهان هستند. حافظه پنهان برای به حداقل رساندن تعداد تماس با RAM است که در مقایسه با سرعت پردازش درون پردازنده بسیار کند است. معمولاً حافظه پنهان به چندین سطح تقسیم می شود. حافظه پنهان سطح اول سریعترین ، اما همچنین کوچکترین اندازه است. روی همان بلور هسته قرار دارد. حافظه نهان با رده بالاتر داده های بیشتری را در خود نگه می دارد ، اما سرعت آنها کندتر است.
