آرایه ها در زبان های برنامه نویسی C و C ++ اغلب برای تشکیل دنباله ای از داده از همان نوع استفاده می شوند. این سازمان از پارامترها به شما امکان می دهد وظایف محوله را حل کنید. خصوصاً در زبان های برنامه نویسی C و C ++ که می توان آرایه ها را هم در ابتدای برنامه و هم در هر کجای کد آن مشخص کرد. نکته اصلی در نظر گرفتن دامنه متغیرهای ایجاد شده است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
یک آرایه ، به عنوان مجموعه داده ای از یک نوع ، یک مکان کاملاً مشخص را در حافظه اشغال می کند ، و هر عنصر بعدی بلافاصله بعد از عنصر قبلی قرار دارد. یک سلول خاص با شاخص قابل دسترسی است ؛ در C ، عنصر اول دارای شاخص صفر است. توضیحات باید بعد آرایه را در نظر بگیرند ، یعنی یک بعدی یا دو بعدی ، شامل دو رشته ، از آرایه استفاده خواهد شد.
گام 2
دامنه آرایه تولید شده را تعیین کنید. اگر به یک تابع محلی تعلق دارد ، هنگام اعلام متغیرهای دیگر ، نام و اندازه آن را در همان ابتدا بنویسید. هنگام تشکیل یک آرایه جهانی ، توضیحات آن باید در ابتدای برنامه یا در فایل هدر موجود (پرونده h) انجام شود.
مرحله 3
در C ، یک آرایه با یک نام منحصر به فرد تعریف می شود که نوع داده ذخیره شده در آن و همچنین بعد در عملگر یک یا دو را نشان می دهد . یک آرایه یک بعدی ایجاد کنید که یک ردیف داشته باشد.
نمونه ای از ایجاد یک آرایه یک بعدی:
دو برابر m_P1 [200]؛
char m_C1 [20]؛
در این حالت ، دو آرایه یک خطی m_P1 و m_C1 ایجاد شده است. مورد اول 200 متغیر از نوع دو را ذخیره می کند و دیگری - 50 مقدار کاراکتر (char).
مرحله 4
یک آرایه دو بعدی (ماتریس) را مشخص کنید که در آن دو شاخص باید در عملگرهای مشخص شود تا یک عنصر خاص را ارجاع دهد. نحو توصیف چنین آرایه ای به استثنای مشخص کردن بعد ، مشابه یک بعدی است.
نمونه ای از ایجاد یک آرایه دو بعدی:
دو برابر m_P2 [100] [50]؛
char m_C2 [20] [10]؛
مرحله 5
با این حال ، برای آرایه های چند بعدی در زبان C ، امتیازاتی از نظر تعیین پارامترهای دقیق بعد وجود دارد. اگر آرایه دو بعدی همزمان با اعلامیه مقداردهی اولیه شود ، مشخص نشدن بعد اول ، یعنی تعداد خطوط در آرایه.
int m_I [4] = {{3 ، 7 ، 9 ، 2} ،
{4, 1, 2, 1}, {3, 8, 9, 4}, {5, 1, 3, 9}};
در این حالت ، اندازه دقیق آرایه m_I هنگام پیوند دادن برنامه اجرایی توسط کامپایلر تعیین می شود.
