در زبان های باستان (لاتین ، یونانی ، اسلاوی) از نمادهای مخصوص ایجاد شده برای نوشتن اعداد استفاده نمی شد ، بلکه حروف الفبا بود. به طور معمول ، آنها با اختصارات و کلمات تفاوتی ندارند ، اما گاهی تزئینات ویژه ای به آنها اضافه می شود. اعداد رومی چنین تزئیناتی ندارند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
برای تعیین یک واحد در سیستم اعداد رومی ، از حرف بزرگ "I" استفاده می شود (بخوانید "I" ، آنالوگ به انگلیسی - "Ai"). شماره های 2 و 3 با تعداد مربوط به حروف "I" تعیین می شوند: II ، III. اعداد بدون نقل قول نوشته می شوند.
گام 2
عدد 5 با حرف لاتین "V" مشخص می شود. عدد 4 به عنوان ترکیبی از حروف تعیین می شود: IV. در غیر این صورت ، می توانید این عدد را اینگونه بخوانید: یکی کمتر از پنج. اعداد از شش تا هشت به عنوان حرف "V" و تعداد مربوط به "من" در سمت راست (از یک تا سه) نشان داده شده است.
مرحله 3
این ده با حرف "X" مشخص شده است. نه با نسبت دادن حرف "I" به سمت چپ بدست می آید. از یازده تا نوزده عدد به همان روشی است که در ده اول نوشته شده است ، اما حرف "X" به سمت چپ اختصاص داده شده است.
مرحله 4
عدد 50 با شماره "L" تعیین می شود. با افزودن "X" به چپ یا راست ، به ترتیب 40 یا 60 می گیرید. X های اضافی در سمت راست اعداد 70 و 80 را نشان می دهند.
مرحله 5
صدها تا سیصد با حرف "C" ، پانصد - با "D" تعیین می شوند. با نسبت دادن حرف نشانگر رقم پایین به چپ یا راست ، به ترتیب یک عدد یک ، ده ، صد کمتر یا بیشتر بدست خواهید آورد.
مرحله 6
هزار با حرف "M" مشخص شده است. تکرار مضاعف یا سه برابر حروف نشان دهنده تعداد متناظر هزاران حرف است. به عنوان مثال ، 2011 به عنوان MMXI تعیین خواهد شد.
مرحله 7
لیست کاملی از اعداد و ترکیب حروف مربوطه در تصویر ارائه شده است. از حروف مناسب الفبای لاتین برای اعداد استفاده کنید.
