هر کاربری می داند که هر رایانه متصل به شبکه نام شناسایی و آدرس IP خاص خود را دارد. رایانه شما همچنین دارای یک نام DNS است که منحصر به شبکه است و از ترکیبی از نام دامنه های کل سلسله مراتب شبکه که در آن عضو هستید تشکیل شده است.
ضروری است
حقوق مدیر
دستورالعمل ها
مرحله 1
شبکه همسایگی شبکه یا مرکز شبکه و اشتراک گذاری را راه اندازی کنید (اگر از ویندوز 7 استفاده می کنید). در خصوصیات اتصال شبکه ، به پارامتری به همین نام توجه کنید. برای باز کردن خصوصیات اتصال شبکه ، روی نماد اتصال کلیک راست کرده و Properties را انتخاب کنید. همچنین می توانید از میانبر "My Computer" استفاده کنید. بعد ، در سمت چپ پنجره ، زبانه ای به نام "صفحه کنترل" پیدا کنید. در آن ، روی میانبر "شبکه همسایگی" کلیک کنید.
گام 2
برای ویندوز 7 ، با کلیک بر روی میانبر شبکه و انتخاب مورد "Properties" در پنجره باز شده ، می توان خصوصیات پروتکل TCP / IP را نیز مشاهده کرد. اگر این پارامتر به طور خودکار توسط دستگاه شبکه خارجی تنظیم شده باشد ، باید برنامه خط فرمان را اجرا کنید. هر سیستم عامل توابع مشابهی دارد که امکان کنترل فرمان را دارد.
مرحله 3
cmd را وارد پنجره Run کنید یا ابزار خط فرمان را از فهرست اجرا کنید. دستور ipconfig / all را تایپ کرده و enter را از صفحه کلید فشار دهید. این دستور را با دقت وارد کنید ، زیرا ترکیبات نادرست می توانند به رایانه شما و همچنین کل سیستم عامل آسیب برسانند. تمام اطلاعات مربوط به تنظیمات شبکه فعلی روی صفحه ظاهر می شوند.
مرحله 4
همچنین می توانید از طریق سرپرست شبکه بخش شبکه خود ، یا با مطالعه مستندات مربوط به ایجاد ارتباطی که در دفتر ارائه دهنده به شما داده شده است ، نام DNS را بیابید. چنین پارامترهایی قطعاً در دستورالعمل های تنظیم اتصال شبکه نشان داده می شوند. نام DNS یک رایانه از کلیه نام های دامنه قسمت بالادست ساختار شبکه تشکیل شده است. بنابراین ، اگر این پارامتر کوتاه نباشد تعجب نکنید. نام دامنه های سطح بالا زیاد نیستند - حدود 250 نام وجود دارد. بقیه اسامی بر اساس آنها شکل گرفته اند.
