مطمئناً ، هر کاربر رایانه شخصی از دستگاه های ذخیره سازی مختلفی مانند درایوهای فلش ، دیسک ها و … استفاده می کند. متأسفانه ، همه نمی دانند که این دستگاه ها دقیقاً حافظه خارجی را نشان می دهند.
حافظه خارجی چیست؟
حافظه خارجی را باید نوعی حافظه رایانه شخصی دانست که با استفاده از تجهیزات مختلف خارجی که قادر به ذخیره مقدار زیادی از اطلاعات برای مدت زمان طولانی است ، اجرا می شود. یک دستگاه ذخیره سازی خارجی ، در مقایسه با حافظه داخلی رایانه ، به عنوان مثال حافظه دسترسی تصادفی ، دارای حجم زیادی ، اما در عین حال سرعت انتقال داده کم است.
مشخصات و دستگاه های حافظه خارجی
امروزه تعداد زیادی دستگاه ذخیره سازی خارجی وجود دارد. در رابطه با رایانه شخصی ، آنها می توانند: نوع دسترسی به اطلاعات اینها می تواند باشد: دستگاههای دسترسی مستقیم و همچنین دستگاههای دسترسی سریال. آنها با این واقعیت از هم جدا شده اند که در دستگاههای دسترسی مستقیم ، زمان دسترسی به اطلاعات به مکان آن بر روی حامل بستگی ندارد و در دستگاههای دسترسی پی در پی ، چنین وابستگی وجود دارد. میزان حافظه روی دیسک های سخت (چه خارجی و چه داخلی) می تواند تا چندین ترابایت باشد. حجم درایوهای فلاپی دیسک معمولاً از 1.44 مگابایت فراتر نمی رود (امروزه عملاً استفاده نمی شوند). ظرفیت درایوهای CD 640 مگابایت است ، در حالی که DVD ها تا 17 گیگابایت ظرفیت دارند. حداکثر میزان درایوهای USB امروز به 64 گیگابایت می رسد.
همانطور که برای ویژگی های اصلی حافظه خارجی ، این ظرفیت اطلاعات ، سرعت ، قابلیت اطمینان ذخیره اطلاعات و همچنین هزینه آنها است. ظرفیت را باید به عنوان حداکثر اطلاعاتی که می توان روی دستگاه ضبط کرد ، درک کرد. لازم به ذکر است که ، به عنوان یک قاعده ، بسیار بزرگتر از ظرفیت حافظه داخلی است. متأسفانه سرعت یا عملکرد چنین دستگاه هایی چندین برابر کمتر از دستگاه های حافظه داخلی است. زمان دسترسی ، ضبط و خواندن اطلاعات ذخیره شده در دستگاه تعیین می شود. از نظر قابلیت اطمینان ، این پارامتر تقریباً مشابه حافظه داخلی است. قابلیت اطمینان تنها در صورت استفاده نادرست یا بی احتیاطی از دستگاه های حافظه خارجی و همچنین وجود نرم افزارهای مخرب مختلف به خطر می افتد.
