حافظه دسترسی تصادفی عنصری از حافظه رایانه است که وظیفه ذخیره موقت داده ها و دستورالعمل های لازم برای عملکرد پردازنده مرکزی و انجام برخی عملیات را بر عهده دارد. این یکی از عناصری است که بر عملکرد رایانه شما تأثیر می گذارد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
RAM یک یا چند کارت است که روی برد سیستم رایانه نصب شده است. داده های ذخیره شده در RAM فقط در صورت روشن بودن رایانه قابل دسترسی است. مقدار RAM بر تعداد وظایفی که کامپیوتر می تواند همزمان انجام دهد تأثیر می گذارد. بیشتر میکروکنترلرها حافظه دسترسی تصادفی خاص خود را دارند که بلوک های آن بخشی از ساختار آنها است.
گام 2
اکثر رایانه ها از ماژول های حافظه heap استفاده می کنند. این نوع RAM نسبتاً ارزان است اما سرعت پردازش کمتری دارد. مزیت این بردها این است که آنها می توانند در مقایسه با ماژولهای حافظه ساکن ، مقدار بیشتری از اطلاعات را در واحد سطح ذخیره کنند. معمولاً از نوع دوم حافظه هنگام ساخت حافظه پنهان که عنصری از پردازنده مرکزی است ، استفاده می شود. این به این دلیل است که این نوع حافظه گرانتر است اما سرعت کار بالایی دارد.
مرحله 3
حافظه پویا یک نوع اقتصادی از RAM است. به دلیل طرح خاصی برای ساخت ماژول حافظه پویا ، چندین مشکل به طور هم زمان حل می شوند. این عناصر بسیار جمع و جور هستند و تولید آنها نیاز به هزینه های مالی زیادی ندارد. از معایب این ماژول ها می توان به سرعت پایین کار آنها اشاره کرد که به چندین عامل در یک زمان مربوط می شود.
مرحله 4
حافظه استاتیک سرعت پردازش بسیار بالاتری دارد. معمولاً در واحدهای پردازش مرکزی استفاده می شود. حجم آن ، به طور معمول ، نسبتاً کم است ، اما برای پردازش جریان اطلاعات مورد نیاز کاملاً کافی است.
مرحله 5
کارت های حافظه پویا به چند نوع تقسیم می شوند: DIMM ، DDR1 ، 2 و 3. همه آنها کانال های خاصی برای اتصال به مادربرد دارند که از امکان نصب ماژول اشتباه جلوگیری می کند.
