متد تابعی است که یکی از خصوصیات کلاس یا شی متعلق به آن است. اگر ما در مورد یک روش صحبت می کنیم ، منظور ما این است که از الگوی برنامه نویسی شی گرا استفاده می شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
روش کلاس دنباله ای از اقدامات است ، می تواند آرگومان بگیرد و مقداری را برگرداند ، گرچه هیچ یک از آنها لازم نیست. در عمومی ترین حالت ، خط تماس به این شکل است: variable = object_name.object_method (لیست آرگومان ها)؛ نحو تماس بسیار متفاوت است ، همه اینها بستگی به این دارد که از کدام زبان برنامه نویسی استفاده می شود و حتی در همان زبان ، شما می توانید یک روش را به روشهای بسیار مختلف فراخوانی کنید. اولین کاری که باید انجام شود این است که مشخص کنیم این تابع برای کدام شی یا کلاس فراخوانی می شود. بعضی اوقات اگر قبلاً در فضای نام مورد نیاز مشغول به کار هستید ، به عنوان مثال در یک روش کلاس دیگر ، دیگر نیازی به این کار ندارید.
گام 2
سپس باید با فراخوانی نام روش یا روش دیگری که برای یک زبان برنامه نویسی مشخص صریحاً به آن اشاره می کند ، آن را فراخوانی کنید. به طور معمول ، یک روش از نام شیئی که روی آن فراخوانی می شود پیروی می کند ، با یک نقطه جدا می شود: object_name.method (). بعضی از زبان ها نیاز به استفاده از جداکننده های دیگر مانند فضا یا کولون دارند. اگر از سازه کنترلی استفاده شده باشد ، فرض می شود تمام اعمال در داخل شی object تعیین شده انجام می شوند (به عنوان مثال ، در تعدادی از زبانها چنین کارهایی توسط کنترل با اجازه داده می شوند) ، پس کامپایلر از قبل مشخص است که اعمال با کدام شی انجام خواهد شد. شما فقط باید نام روش را مشخص کنید.
یکی از ویژگی های برنامه نویسی شی گرا ، تعیین فضای نام است. در هنگام فراخوانی متدهای کلاس بسیار مهم است که این نکته را در ذهن داشته باشید. این روش خود رابطی است که از قبل کپسوله سازی را فراهم می کند.
مرحله 3
در مرحله بعد ، شما باید استدلال های مورد نیاز روش را مشخص کنید. معمولاً لیست آرگومان ها درون پرانتز قرار می گیرد. بسیاری از کامپایلرهای مدرن ، هنگام توصیف یک تابع ، برنامه نویس را در مورد انواع آرگومان ها و نام آنها فوری می کنند ، به طوری که برای شخص راحت تر می تواند پیمایش کند و داده ها را به ترتیب اشتباه منتقل نکند. توسعه دهندگان روش می توانند آنها را به گونه ای بنویسند که بتوان از یک شی به عنوان آرگومان عبور کرد ، این روش از سردرگمی جلوگیری می کند. بسیاری از زبانها به شما امکان می دهند متدهای اشیا را به گونه ای فراخوانی کنید که خود شی object نیز به عنوان آرگومان منتقل شود.
مرحله 4
اگر روش نتیجه داد ، به احتمال زیاد باید نوشته شود. یک متغیر را برای ذخیره سازی یا انتخاب یک فراخوانی برای آن ایجاد یا انتخاب کنید. هنگامی که اجرا به پایان رسید ، نتیجه را برمی گرداند ، که در قسمت حافظه ای که مشخص کرده اید نوشته می شود. برخی از روش ها چیزی را بر نمی گردانند ، آنها فقط نوعی عملیات را روی جسم انجام می دهند. در این حالت ، نیازی به نگرانی در مورد ذخیره نتیجه عملکرد در یک متغیر نخواهید داشت.
