از توابع زبان برنامه نویسی C برای انجام یک سری اقدامات تکراری در یک برنامه واحد استفاده می شود. گاهی اوقات یک بلوک بزرگ از برخی محاسبات کمکی نیز به یک تابع جداگانه تقسیم می شود. به عنوان یک قاعده ، تابع با عبور از آرگومان های مجموعه فراخوانی می شود. یک تابع می تواند مقدار را برگرداند یا به سادگی تعدادی از اعمال خاص را انجام دهد. فقط پس از اعلام توابع یا نمونه اولیه آن ، می توانید فراخوانی کنید.
لازم است
محیط برنامه نویسی C
دستورالعمل ها
مرحله 1
یک اعلامیه عملکرد را می توان در یک پرونده هدر با پسوند.h ایجاد کرد. در این حالت ، بدون نگرانی از نمایان بودن اعلامیه ، می توانید از فراخوانی عملکردی در هر کجای کد برنامه استفاده کنید. پرونده های هدر در ابتدا با یک خط مانند: #including "My_sag.h" در پرونده هایی با پسوند.срр قرار می گیرند.
گام 2
عملکرد را به صورت زیر اعلام کنید: bool My_fanc (char p1، int p2). در اینجا My_fanc نام عملکرد منحصر به فرد برنامه شماست. شرح زیر از عملکرد را می توان در هر کجای کد برنامه انجام داد. برای انجام این کار ، نوع بازگشت ، نام عملکرد و هر آرگومان منتقل شده را مشخص کنید. پس از آن ، اقدامات انجام شده توسط عملکرد را در پرانتزهای حلقه ای که بدنه عملکرد را محصور کرده اند ، بنویسید.
مرحله 3
در مکانی در کدی که می خواهید اقدامات این عملکرد را انجام دهید ، نام آن را بنویسید و تمام استدلال های مورد نیاز را به آن منتقل کنید. نوع مقادیر عبور شده باید همان نوع اعلام شده باشد. مقدار برگشتی را به متغیری از همان نوع اختصاص دهید: bool Res = My_fanc ("H"، 24). انتقال آرگومان ها به یک تابع می تواند هم از طریق متغیرهای نوع مشخص شده و هم با استفاده از مقادیر ثابت انجام شود.
مرحله 4
هنگام فراخوانی یک تابع بیش از حد ، تعداد آرگومان های آن می تواند برای همان هدر متفاوت باشد. تعیین مقادیر آنها به درستی در اینجا مهم است ، زیرا ممکن است کامپایلر خطای شما را در فراخوانی عملکرد تشخیص ندهد.
مرحله 5
عملکرد را می توان با استفاده از یک اشاره گر فراخوانی کرد. برای این کار ، این نشانگر را اعلام کرده و آدرس تابع را به آن اختصاص دهید: int (* p_F) (const char *، const char *)؛ p_F = خیال من در این حالت ، فراخوانی تابع My_fanc می تواند به عنوان ارجاع به یک اشاره گر نوشته شود. به عنوان مثال ، اینگونه می توانید آدرس یک تابع را به عنوان آرگومان به یک تابع دیگر منتقل کنید: کپی (n ، p_F). بنابراین ، در حال حاضر در تابع کپی ، فراخوانی My_fanc به این شکل خواهد بود: (* p_F) (a، b) ، که در آن a ، b آرگومان های تابع فراخوانی شده هستند. نتیجه کار برای هر تماس اجرا شده با اقدامات برنامه ریزی شده تابع مطابقت دارد.
