تقریباً ده سال پیش ، یک دستگاه ذخیره سازی دیجیتال Solid State Drive (SSD) در بازار ظاهر شد ، که بلافاصله خود را به عنوان یک جایگزین قابل اطمینان تر و سریع تر برای دیسک سخت (HDD) معرفی کرد. تکثیر سریع درایوهای SSD در میان کاربران عادی با هزینه و ظرفیت حافظه کم دستگاه ها پیچیده بود. اما با پیشرفت تکنولوژی ، درایوهای حالت جامد مقرون به صرفه تر ، کاربردی تر شده و با اطمینان جایگزین هارد دیسک های "کلاسیک" از رایانه های شخصی و لپ تاپ ها می شوند.
تفاوت اصلی بین SSD و HDD
بدون ورود به بخش فنی ، می توانیم مزایای اصلی درایوهای SSD را برجسته کنیم:
- خواندن و نوشتن در یک درایو حالت جامد ده ها ، اگر نه صدها برابر سریعتر از یک درایو سخت است. از این رو ، حداقل زمان برای راه اندازی برنامه ها ، باز کردن پرونده ها ، سرعت بازی ها و برنامه ها ، عملکرد پایدار مرورگر. مهمترین مزیت به نفع SSD.
- در ساخت یک دیسک سخت قطعات متحرک وجود دارد و هر آنچه که حرکت می کند منبع محدودی دارد و از لرزش ها و ضربه های خارجی می ترسد.
- اندازه SSD به خصوص در لپ تاپ ها از HDD کوچکتر است.
- با در نظر گرفتن سرعت خواندن و نوشتن ، برای چرخاندن دیسک های فلزی در HDD به انرژی بیشتری نیاز است. برای لپ تاپ ها نیز مرتبط است.
- یک عامل جزئی ، اما پیروزی برای SSD است.
تنها اشکالاتی که در SSD وجود دارد هزینه و ظرفیت آن است. اما این مشکل به مرور حل خواهد شد.
SSD از نظر فنی کاملاً با HDD متفاوت است. از این رو ، شیوه های معمول مدیریت HDD می تواند باعث آسیب رساندن و کاهش طول عمر درایو حالت جامد شود.
ازهم گسیختگی
شکستن دیسک فرآیند ویژه ای است که هدف آن بهینه سازی و به روزرسانی ساختار منطقی دستگاه است. اطلاعات به دنباله ای جدید از خوشه ها باز می شوند که هیچ شکافی بین آنها وجود ندارد. به همین دلیل ، سرعت دسترسی سیستم به داده های روی هارد دیسک افزایش یافته و فضای خالی آزاد می شود.
توصیه نمی شود که یک درایو SSD را با یک سرویس معمولی ویندوز یا برنامه های خاص از حالت عادی خارج کنید. به دلیل ویژگی تکنولوژیکی آنها ، درایوهای حالت جامد تعداد محدودی چرخه بازنویسی دارند ، اما در صورت استفاده صحیح ، طول عمر آنها نسبت به هارد دیسک های کلاسیک بیشتر است. ویندوز 10 دارای یک سیستم داخلی است که عملکرد درایوهای SSD را بهینه می کند ، به هیچ وجه نباید آن را غیرفعال کنید.
به خاطر آزمایش ، می توانید یکبار درایو حالت جامد را به روش معمول تجزیه کنید. تفاوت در عملکرد محسوس نخواهد بود. با HDD ، برعکس است ، برای یافتن خوشه های مرتب ، به حرکت کمتر سر خوانده شده ، به ترتیب ، عملکرد بالاتر نیاز است. و در SSD ، اطلاعات از هر سلول حافظه بلافاصله خوانده می شوند.
سیستم عامل
برای عملکرد بسیار کارآمد SSD ، درایو باید در رایانه های دارای ویندوز 10 استفاده شود. ویژگی مهم این سیستم عامل وجود دستور TRIM است. در نسخه های قبلی سیستم عامل ، این دستور نیز می تواند وجود داشته باشد ، به استثنای قدیمی ترین نسخه ها - ویندوز XP و ویندوز ویستا. بسیار ناامید است که دستور TRIM را به زور غیرفعال کنید.
ماهیت دستور TRIM پاک کردن کامل پرونده ها از رسانه است ، یعنی مختصات مکان حذف شده و داده ها از سلول حافظه پاک می شوند. در صورت عدم وجود این دستور ، فقط مختصات محل دقیق فایل روی دیسک از سیستم حذف می شود. در مورد HDD ، اطلاعات جدیدی نسبت به اطلاعات قدیمی ضبط می شود. و در مورد SSD ها ، داده ها قبلاً حذف می شوند و فقط پس از آن داده های جدیدی نوشته می شوند ، از این رو عملکرد سیستم کاهش می یابد.
دستورات و پرونده های اجرایی
سیستم عامل ها از حافظه آزاد درایوهای سخت برای انجام عملیات مختلف از جمله فایل صفحه بندی ، قرار دادن پرونده های موقتی و موارد دیگر استفاده می کنند.همه این دستورات دائماً در سلولهای SSD در حال نوشتن و حذف اطلاعات هستند.
این با نکات قبلی مغایرت دارد ، اما از طرف دیگر ، این عملیات هستند که عملکرد کامپیوتر را تحت تأثیر قرار می دهند. استفاده از درایوهای حالت جامد با کیفیت بالا از تولیدکنندگان مشهور ضروری است ، زیرا آنها به دلیل فناوری های پیشرفته در برابر چنین تأثیراتی مقاومت بیشتری دارند.
ذخیره اطلاعات
تقریباً هر کاربر رایانه ای مجموعه های عکس ، فیلم ، فیلم و سایر داده های دستگاه خود را ذخیره می کند. منطقی است که حداقل به دلایل اقتصادی از یک هارد کلاسیک برای این اهداف استفاده کنید.
نیازی به دسترسی سریع به چنین پرونده هایی نیست. علاوه بر این ، سرعت پخش پرونده های رسانه ای برای SSD و HDD مانند فیلم ها یکسان است.
حافظه کامل
پر کردن کامل حافظه درایوهای SSD ضروری نیست. سرعت نوشتن به دلیل ویژگی های فنی آن ، بر روی دیسکی که کاملاً پر از اطلاعات است ، به میزان قابل توجهی کاهش می یابد. حد بهینه ظرفیت پر شده را می توان 75٪ از حجم کل را در نظر گرفت ، اگرچه در رسانه های با ظرفیت ترابایت و بالاتر ، این رقم را می توان به 95٪ افزایش داد.
وقتی SSD کاملاً بارگیری می شود ، فضای آزاد در بلوک هایی که تا حدی پر شده اند باقی می ماند. در ضبط بعدی ، سیستم باید این مکان ها را محاسبه کرده و یک سری عملیات برای بازیابی و استفاده از حافظه آزاد انجام دهد. در حالی که در یک دیسک نیمه پر شده بلوک های آزاد وجود دارد و ضبط با حداکثر سرعت انجام می شود.
